-Dlaczego częściej nie odwiedzasz swojej ukochanej matki? - rozległ się delikatny, kobiecy głos w wielkiej pięknej sali.
-Znajduję się na liniach frontu - odparł bezpośrednio Xia Yu patrząc na piękną czarnowłosą kobietę siedzącą na tronie. Obok niej stała cała grupa doradców, która wyglądała raczej jak zgromadzenie kapłanów, a tuż przy tronie po obu stronach stały kadzidła wydzielające delikatny zapach, który z jakiegoś powodu wyjątkowo go drażnił, choć jak twierdziła Yùyàn, gdyż tak nazywała się kobieta służył on temu, by ukoić nerwy, oraz zadbać o czystość atmosfery.
-I świetnie się spisujesz, więc czemu nie przybędziesz czasem wesprzeć starej matki, która zawsze może pocieszyć strudzonego wojownika w razie problemów, oraz nagrodzić dowódcę, który przyniósł tyle zwycięstw cesarstwu - jej odpowiedź jak zawsze była grzeczna, formalna, a ton głosu łagodny i delikatny. Twarz była niewzruszenie czuła i przedstawiała obraz czułej i kochającej kobiety.
-Nie mam czasu na regularne powroty. Przybyłem jedynie powiadomić cesarzową, iż jeden z mych braci, a za razem jej "synów" poległ na placu boju.
-Cóż za strata...-powiedziała zakrywając usta, a w jej oczach przez chwile pojawił, się smutek, lecz jako iż była kobietą o tak wysokim statusie, nie mogła pozwolić, aby jej makijaż robiony tak długo rozmył się w ciągu chwili.
-I tak jej to nie obeszło - mruknął jakiś dzieciak nieco podobny do Yu stojący w kącie sali, lecz gdy zobaczył, że jej oczy wędrują w jego kierunku natychmiast przyklęknął pochylając głowę, aby ukazać szacunek cesarzowej. Chyba jedynie Xia Yu był na tyle dumny aby nie kłaniać się tej kobiecie, która już po raz 3 objęła tron, a tym razem to on został w ten sposób odsunięty od władzy.
-Jest i mój kolejny syn, którego nie mniej kocham...-powiedziała delikatnym tonem, lecz nim zdążyła rozpocząć rozmowę ze swym kolejnym synem do sali wszedł jakiś mężczyzna o krótkich zielonych włosach oraz żółtych oczach. Miał na sobie masę ozdób ze szczerego złota, a jego ciało było świetnie zbudowane.
-Mój pan Wielki Gilgamesh przysyła po raz ostatni posłańca dając szansę na pokój poprzez małżeństwo z Cesarzową! Przysyła także podarek!-powiedział posłaniec wyciągając średniej wielkości skrzynię, zdobioną złotem, na widok, której oczy Yùyàn przez chwilę zalśniły, gdyż była kobietą kochającą bogactwo, lecz Gilgamesh mógł przysłać tylko jedną rzecz, wiec błysk ten szybko zgasł.
Mężczyzna szybko otworzył skrzynię, chwycił to co się w niej znajdowało, po czym ukazał wszystkim ściętą głowę, jakiegoś młodzieńca o średniej długości czerwonych włosach.
-Mój pan upolował trofeum osobiście - przemówił mężczyzna tak jakby była to kwestia wyuczona na pamięć, gdyż znajdował się w samym środku obozowiska wroga trzymając głowę syna cesarzowej i nazywając go zwierzyną - oraz obiecał, iż jeśli nie zostaniesz jedną z wielu jego kobiet to samo stanie się z resztą twych dzieci, a ty i tak odnajdziesz szczęście jedynie w jego ciele - zakończył przemówienie posłaniec po czym rzucił głowę pod nogi Yùyàn.
-Yu uratuj mnie!!!-wrzasnęła Yùyàn przytulając się do najstarszego w sali syna, który bez chwili zawahania wyciągnął miecz i ściął mężczyznę o zielonych włosach.
-Z DNIEM DZISIEJSZYM WŁADCA GILGAMESH STAJE SIĘ WROGIEM CESARSTWA XIA!!!-wrzasnął unosząc miecz, podczas gdy cesarzowa Xia Yùyàn wciąż była przez niego obejmowana lewą ręką.

-Mam nadzieję, że moje zamówienie już dotarło - powiedział wysoki mężczyzna o średniej długości jasnych włosach, czarnych oczach, oraz wyjątkowo drogo wyglądających lekkich ubraniach.
-Przecież nie sprawię, że w magiczny sposób się tu zjawi - pomyślał Yasutsuna, lecz odpowiedział z wyjątkowo wielkich uśmiechem i przymilającym się tonem - Oczywiście proszę pana. Wszystko jest jak w zamówieniu.
-Gdzie to jest? -spytał jeden z mężczyzn obok tego który zadał wcześniejsze pytanie. Ten był nieco niższy obok poprzedniego, lecz jego budowa ciała była znacznie potężniejsza. Włosy posiadał krótsze i ciemniejsze, a oczy piwne i głębokie.
-Emmm...
-Odpowiadaj robaku!!!-wrzasnął mężczyzna kopiąc Yasutsunę tak, że ten wylądował na ziemi.
-W powozie, a ten jest gotów do drogi, lecz szlachetni panowie powinni odpocząć, czyż nie?-spytał Yasutsuna na głowie którego znajdowała się noga mężczyzny, który go kopnął.
-Khhh... ten robak nie ma za krzty dumy... nawet kiedy po nim depcze wciąż włazi mi w tyłek-mruknął facet zdejmując nogę, po czym dodał-ale odpoczynek mi się przyda. Jestem zmęczony ciągłym harowaniem. Chodźmy zażyć uciech bracie.
-Dopilnuj wszystkiego, albo zostaniesz niewolnikiem Yasutsuna!-rzucił wyższy, po czym obaj wyszli.
-Wredne śmieci...-powiedział Yasutsuna wychodząc z magazynu i otrzepując się z brudu- Jeśli ta karawana nie przywiezie wszystkiego do południa jestem ugotowany...
-Jeśli będziesz wciąż tak kłamać to nigdy nic nie zmienisz - rzuciła Kada, zeskakując z dachu pobliskiego budynku - i nigdy nie zarobisz na spłatę długu - dodała po chwili.
-Odczep się... teraz mam ważniejsze sprawy... Oddam ci wszystko jak tylko z tego wyjdę...
-Kim ty właściwie chcesz być co? Psem tych dwóch? Niewolnikiem?
-Hehe... jeśli już pytasz...-mówiąc to Yasutsuna uśmiechnął się zamykając oczy, aby po chwili otworzyć je, unieść wysoko prawą rękę wskazując na słońce, oraz uśmiechnąć się szeroko- Chcę zostać wielką Legendą!!! najsławniejszym, najbogatszym i najbardziej pożądanym przez kobiety człowiekiem na świecie!!! Chce zdobyć potęgę taką jak TSUMIBITO!!!-wrzasnął a za jego plecami zdawała się pojawić sylwetka mężczyzny w yukacie ze sztyletem w dłoni, lecz nie było widać twarzy, a za miast niej był napis "TSUMIBITO"- TAK JAK ON CHCĘ POSIADAĆ I UŻYWAĆ 9999 ARTEFAKTÓW!!!
-Oj, oj... To raczej nie możliwe... Nikt nie jest w stanie używać więcej niż jednego. Nawet jeśli byłbyś nie wiem jak potężny i dał radę użyć 2 to po kilku minutach zginiesz i to w najlepszym wypadku-odparła kobieta, lecz Yasutsuna był już pogrążony w swych marzeniach.



-Więc gdzie ten blond włosy idiota?-spytał wyższy z braci widząc, iż Yasutsuny nigdzie nie ma pomimo, iż miał stawić się z towarami punktualnie o 16:30.
-Pewnie ukradł towary i uciekł - odparł jego brat - wezwać straże i złapać go!-wrzasnął w stronę jakiegoś pobitego młodzieńca, który wyglądał na wycieńczonego i głodnego - przybędzie nam nowy niewolnik.
-Heh... Niewolnik, towary z Thar Aka... Co za różnica... Mają podobną cenę, a ten idiota wygląda na zdrowego, więc da radę trochę popracować zanim go wymienimy.
-Osobiście wymienił bym go na jakąś 10 letnią dziewicę już teraz...
-Ty i te twoje zboczenia... Ale niech będzie... Sprawiłeś mi na urodziny te wspaniałą 30 letnią kobietę.




-Musze uciekać... Jeśli mnie złapią zostanę zwykłym towarem...-myślał Yasutsuna biegnąc wąskimi uliczkami, gdyż powozy, które miały przybyć już wczoraj nie zjawiły się i dzisiaj. Zapewne zostały zaatakowane przez jakąś szajkę rabusiów, lub dzikich bestii. Tak to jest gdy skąpi się na ochronę, lecz konsekwencję oczywiście ponosi osoba odbierająca towar-Dlaczego... dlaczego... -myślał Yasutsuna przypominając sobie wszystkie upokorzenia podczas, skręcając po raz kolejny, gdyż straże już wpadły na jego trop - DLACZEGO ŻYCIE ZNOWU KOPIE NIE W TYŁEK!!!-wrzasnął w stronę księżyca, gdy nagle uderzył w coś mięciutkiego.
-Co ty wyprawiasz?-spytała Kada patrząc na niego z góry i odsuwając od siebie ciągnąc za sznur, gdyż znajdował się w jej piersiach.
-Dziś wyruszam po artefakt!-powiedział Yasutsuna zdecydowanym tonem, przecierając oczy- kiedy to zrobię oddam ci pieniądze, więc pomóż mi!
-Ty?-spytała z niedowierzaniem Kada pamiętając zachowanie Yasutsuny, który jedynie płaszczył się przed swymi pracodawcami przez poprzednie kilka dni - prędzej umrzesz niż zdobędziesz artefakt.
-Nawet jeśli to czeka mnie los trupa, lub niewolnika. Żadne z nich nie odda ci pieniędzy, więc pomóż mi!




-Więęc... tutejsi wiedzą, gdzie znajduje się artefakt, ale nikt nigdy nie odważył się spróbować go zdobyć, po tym jak najpotężniejszy strażnik uciekł z płaczem zaraz po wejściu? - spytała Kada patrząc na wejście do ogromnej groty.
-Nom - odparł Yasutsuna - co oznacza, że zawsze można wrócić.
-Przynajmniej w teorii, bo mógł nawet nie wejść do środka - poprawiła go Kada wchodząc do środka.
-Kocham na to patrzeć - mruknął Yasutsuna, którego fetyszem były bunny girl.





Gdy tylko dwójka wkroczyła do pierwszej sali naokoło nich zapaliły się pochodnie, a posąg, który stał obok ogromnych wrót, zaczął się rozpadać, aby na jego miejscu, pozostał wojownik do złudzenia przypominający tego, który jeszcze chwilę temu był kamieniem.
-Witajcie w pierwszej próbie-przemówił wojownik, po czym skierował się w prawą stronę, uderzył ręką, w ścianę, tak, że kamień zaczął kruszyć się ta jak chwilę temu na nim, aby oczom dwójki śmiałków ukazał się niewielki arsenał broni z czego każda była innym rodzajem - Wybierz broń - powiedział.
-Szkoda, że nie ma kanapki...-mruknął Yasutsuna, na co w głowie Kady ukazała się już walka tej dwójki:

-Wybierz broń
-Biorę... KANAPKĘ!!!-wrzasnął Yasutsuna podnosząc świetnie wyglądającą kanapkę na co jego przeciwnik bez zawahania przeciął ją swym mieczem, po czym zdekapitował blondyna.


-To się źle skończy...-pomyślała.
-Nie ma kanapki...-mruknął ponownie Yasutsuna, a gdy Kada już zastanawiała się, czy sama nie ruszyć na strażnika oczy Yasutsuny zalśniły, gdyż ujrzał broń idealną- BIORĘ TO!!!-wrzasnął wręcz teleportując się do ogromnego na 2m, ciężkiego miecza dwuręcznego.
-eee... Jesteś pewien?-spytał strażnik, któremu, aż żal było głupca, który przy swej budowie ciała chwycił tę broń.
-Zaraz... się... prze... ko... nasz... -wydyszał Yasutsuna ciągnąc miecz do przeciwnika, po czym z trudem wykonując wymach znad głowy (a raczej ramienia).
teraz wszystko w chibi ver.
jako, że Yasutsuna nie posiadał nawet 1/100 siły wymaganej do walki tą bronią miecz wylądował tuż kolo jego stopy. Obaj wojownicy stali w milczeniu patrząc na siebie, a za nimi powoli przeleciał kruk.
-To może chcesz zmienić broń?-spytał strażnik wyjątkowo miłym tonem, który w niczym nie przypominał jego zimnego i poważnego tonu którego używał chwilę temu.
-eee... Chyba tak...-odparł Yasutsuna z kamienną miną, po czym zaczął odchodzić aby się wypłakać w kącie.

Tutaj już normalnie.


Blondyn zaczął przeglądać broń w poszukiwaniu jakiejś, która nie sprawi, iż po raz kolejny strażnik się nad nim zlituje, gdy nagle w ręce wpadł mu świetnie wykonany, długi sztylet.
-hmmm... To się chyba nada-powiedział wykonując kilka wymachów, po czym stanął naprzeciw swego wroga lewą rękę chowając za plecami, tak jakby była do nich przywiązana, podczas gdy w prawej trzymał sztylet, który ustawił tuż przy klatce piersiowej, tak jakby się do czegoś przygotowywał, aby po chwili wystawić go w kierunku przeciwnika-Gotowy-powiedział pewnym tonem.
-Zatem podarujmy sobie tę przyjemność i stoczmy uczciwy pojedynek!-odparł strażnik wykonując lekki wymach mieczem, po czym ruszył do przodu.
Jego ruchy były szybkie, i płynne, a miecz wędrował dokładnie tam, gdzie rozkazywał mu szermierz. Pomimo tego, zaledwie kilka delikatnych draśnięć dosięgło blondyna, który poruszał się z gracją, która pasowała by bardziej do szlachcica niż szczura ulicznego, który pozwala po sobie deptać.
-HAHA!!! Zacnym twoja szkoła! Szlachetna i pełna gracji!-rzucił strażnik atakując poziomo, na co Yasutsuna uchylił się w bok robiąc obrót za plecy przeciwnika, tnąc go lekko, gdyż ten skoczył do przody co nie pozwoliło na zadanie głębokiej rany.
-Khh... wyszedłem z wprawy...-warknął Yasutsuna uchylając się przed kolejnym ciosem. Większość ciosów przeciwnika nie była możliwa do skontrowania pomimo niewiarygodnej zwinności i szybkości jak na takiego bezpańskiego kundla, gdyż zasięg sztyletu jest nieporównywalny z zasięgiem miecza. Yasutsuna mógł jedynie dziękować niebiosom, iż przeciwnik nie używa włóczni.-jeśli tak dalej pójdzie wykończy mnie... Musze jakoś przejść do ataku... -pomyślał chłopak uchylając się, przed kolejnym cięciem, aby ujrzeć rękę przeciwnika nadciągającą z lewej, tak, że było to niemożliwe do wyminięcia.-cholera!!!-ciężka ręka uderzyła go prosto w twarz wywracając na ziemie tak, że miecz przeciwnika mógł bez przeszkód przeszyć jego serce.
-Żegnaj!-wrzasnął strażnik pchnąć mieczem, lecz noga Yasutsuny kopnęła strażnika tak, że ten stracił równowagę, i wbił miecz jakieś 2 milimetry od jego głowy.
-Niewiele brakowało- pomyślał Yasutsuna zrywając się z ziemi. Przez chwilę spojrzał na swoją towarzyszkę, lecz nie mógł niz z niej wyczytać. Pomoże mu? A może nie? CHOLERA!!! kolejne cięcie miecza ukazało Yasutsunie, iż jego przeciwnik także zaczyna był już zmęczony tą walka, a jako, iż nosi pancerz, który jest cięższy od jego ubrań, oraz używa miecza, posiadającego większą masę od sztyletu, nawet pomimo większej tężyzny fizycznej szybciej się męczy, gdyż jest w nieustannym ataku, podczas gdy styl walki Yasutsuny nie męczył go tak szybko, gdyż jego uniki były delikatne, zwinne i "szlachetne", wbrew temu co można by było pomyśleć na pierwszy rzut oka na osobę taką jak on - zmęczony? -spytał Yasutsuna, który zaczął przeciągać walkę, gdyż zaczął widzieć w tym szansę, aby w końcu zaatakować pchnąć szybko 2 krotnie. 1 cięcie poszło na krtań. Przeciwnik musiał albo się uchylić, albo je zablokować. Przy jego zmęczeniu nie miał zbytniego wyboru i wybrał 2 opcję, a gdy miecz był już w drodze, okazało się, iż 1 pchnięcie było podpuchą. Ostrze ruszyło prosto w złączenia zbroi, tak aby osłabić przeciwnika jeszcze bardziej.
-Khh...-raniony głęboko przeciwnik upadł na jedno kolano chwytając się za ramię (nie mógł chwycić się dokładnie w miejscu gdzie został zraniony). Walka była już praktycznie przesądzona-Jako strażnik uznaję twe zwycięstwo - powiedział wstając i kierując się w stronę, wrót, aby pchnąć jedno ze skrzydeł tak, że wrota zostały częściowo otwarte- Możecie przejść, lecz pamiętajcie...

Tutaj chibi scena

-hej... hej... czy wy mnie słuchacie?-spytał strażnik, po głowie którego spływała wielka łza.
-Jakoś ci się udało - powiedziała Kada idąc do przodu
-Dostanę nagrodę? Dostanę, dostane? -pytał yasutsuna, który z niewiadomych przyczyn miał psi ogon i merdał nim jak wyjątkowo pobudzony szczeniaczek.

-Zrób coś!!!-Wrzeszczał yasutsuna biegnąc za Kadą.-Ja pokonałem strażnika teraz twoja klej.
-Właśnine robię.
-Co takiego? To jakaś sprytna strategia co?
-Nie, ja poprostu uciekam szybciej od ciebie.-Wyjasniła Kada.
-Jesteś taka okrutna!!!-Zawołał Yasu odwracając sie by pobiec w rugą stronę, lecz ujzał tam ogromne czerwone oczy, gigantyczne kły, długie ostre pazury, oraz... miekkie futerko. Tak tym co ich goniło były nienaturalnych rozmiarów gigantyczne krwiozercze świnki morskie.- Nie zostawiaj mnie samego!!!-Zawołał Yasutsuna biegnąc jak najszybciej.- Mam pomysł.-Powiedział gdy dobiegł do towarzyszki.
-jaki?
-Osłaniaj mnie, pokonamy je.
-Nie da rady, jedna z nich jest przebrana za pirata, to zło w najczystszej postaci.-Wyjasniła Kada ciagnąc go w bok, by zgubić świnki morskie.

-Musze przyznać że to miejsce żeczywiście jest niebezpieczne.-Przyznała rację kada gdy zdecydowali sie juz dalej ruszyć.
-Nie przejmuj się na pewno niedugo trafimy do skarbca.-Powiedział wesoły yasutsuna.
-Mówiłeś to samo kilka godzin temu.-Zaówazyła Kada, gdy ich oczom ukazały się 2 żędy terakotowych zołniezy(figur), na końcu których znajdowała sie gigantyczna brama.
-I widzisz w końcu jesteśmy.-Powiedział yasutsuna ruszając do przodu, a uszy kady lekko drgneły dwa razy, po czym pociagneła go moco do tył, a tuz przed chłopakiem w ziemie wbił się miecz.
-Niexle dzieciaku.-Odezwał sie właściciel miecza wychodząc spośród figur. Jego wzrost, ubiór, a nawet twarz były identyczne, jak pozostałych zołniezy.- Muszę ci pogratulować że dotarłeś az pod skarbiec, i nawet doprowadziłeś tutaj kobietę, ale tu kończy sie twoje szczęście.
-W twojej próbie moge wybrać kanapkę, prawda? Mogę? Mogę?-Spytał Yasutsuna.
-Nie wiem o co ci chodzi, ale szykuj się.-Powiedział strażnik przyjmując pozycję.
-Po co tu tylu zołniezy, nie są terakotową armią, a on nie wygląda na tchurza, tylko szowienistę.-Pomyslała Kada rozglądjąc się po pomieszczeniu by odkryć sekret.
-Dobra jestem gotowy.-Powiedział yasutsuna przyjmując pozycję.-Co je...-Yasutsuna czując czyjeś udrzenie i widząc świat coraz bardziej zamazanym nie mógł uwierzyć iż ktoś jest tak szyki, gdy usłyszał niewyraźne słowa w które nie mógł uwierzyć.
-Odpocznij sobie, i nie zrób nic głupiego.-był to głos Kady która uderzyła go z nienacka tak mocno iż chłopak stracił przytomnośc.
-Aż tak chcesz umżeć u boku swego kochanka?-Spytał straznik.- Nieruszaj sie a bede cioł szybko kobieto.- rozkazał idąc w jej kierunku.
-Mylisz się kupo gruzu, po prostu jest mi winien trochę pieniędzy, więc bez reki, czy nogi za szybko mi nie zapłaci.-wyjasniła stając pewnie na przeciwko przeciwnika.
-Niech i tak bedzie, uczynie twój zywot krótkim i bolesnym za to iż kazałaś mi się tak ponizyć by walczyć z kobietą.-Powiedział wojownik ruszając do przodu z wielka predkością, pchnąc mieczem wprost w kobietę, lecz ta obruciła się w bok na piecie tak iż jedynie jej płaszcz został rozciety odsłaniając jej piekne ciało osłoniete przez pancerz oraz to co do tychczas tak chowała pod płaszczem, czyli jakąś sporych rozmiarów drewniano stalową skrzynię.
-Jesteś?!!!...-Zawolał ze zdziwienia strażnik, lecz w odpowiedzi kobieta zaserwowała mu uderzenie ramieniem wycelowane w krtań, które zostało unikniete, dzięki szybkiemu zejściu na kolana i krótkiemu ślizgowi.-Nie spodziewałem się że Viera będzie zadawać się z czałowiekiem.-Powiedział straznik machając popisowo mieczem.- Ale skoro jestes Viera, to nawet jesli jesteś kobetą zabicie cię bedzie dla mnie jak najwiekszym honorem.- powiedział ruszając do przodu i tnąc poziomo, kobieta jednak wycofała sie do tył poza zasieg ciecia, lecz straznik nie zamiezał tak łatwo odpuścić i wykonując jedynie jedno ciecie, wykonywał więc cięcie za cieciem, każde coraz trudniejsie do unikniecia.
-Mam cię!-Zawołał strażnik, gdy kobieta nie miała juz za sbą miejsca by zrobić unik.-To koniec!-Zawołał męzczyzna wykonując poziome ciecie by zabić Kadę lecz ta wyskoczyła lekko klepiąc skrzynke z ktorej wystrzeliły żyłki które wbiły się w ścianę i z wielką predkością zaczęły przyciagac kobietę, w powietrzu Kada klepneła jeszcze raz skrzynkę z której wystrzeliły z wielką predkoscią dwa niewielkie bełty w kierunku straznika, tak iż został on przebity.
-Chyba niepotrzebnie sie martwiłam, był niczym wiecej jak zabawką mającą strzec tego miejsca w pojedynkę.-Powiedziała kada podchodząc do ciała straznika, aby upewnic sie że został on pokonany, lecz gdy zaczeła odchodzić dwa posągi zaatakowały ją z dwóch stron, tnąc poziomo.
-Więc jednak jest was tu wiecej?-Powiedziała kada, która w ostatniej chwili zdazyła wydobyc z "skrzynki" ostrze ktorym zablokowała miecze.
-Jest tu tylko jedna osoba, i jedna pozostanie.-Powiedziały równocześnie dwa posągi.
-A wiec na tym polega sztuczka.-Stwierdziła kada przygladjąc się dwóm posągą.-A tyle sie nad tym głowiłam.-Dodała ruszając do przodu robiąc zwinny unik, i tnac ostrzem jeden z posagów tak iż odcieła mu rekę, po czym klepnęła w skrzynkę co spowodowało iż znów wystrzelone zostały zyłki które tym razem wbiły sie w kolymnę i przyciagneły kobietę, powodujac iż unikneła ona smierci zadanej przez drugi posag znajdujący się obok niej.
-Wracaj tu.-Zawolały razem dwa posagi ruszając za kobietą z wielką prędkością, lecz dalej jak na wytrawnego wojownika przstało trzeźwym umysłem, posąg bez reki ruszył przodem osłaniając tego posiadającego wszystkie konczyny, tak by w razie czego tylko jeden "pionek" został zbity, a nie aby dwa były zagrozone.
-Hooo, widze że jestes gotowy poswiecić samego siebie.-Stwierdziła kada klepiąc skrzynkę z której wysuneły sie dwa ostrza a kobieta zablokowała pchniecie jednego z przeciwnikow, by już po chwili znow musieć robic unik, gdyż tym razem jej przeciwnik, nie zamiezał dac sie złapać na taki sam podstep jak poprzednio, a posiadając dwa idealnie zgrane ciała było mu łatwiej utrzymać walka na swoja kożyść nie dając przeciwnikowi zaatakowac.
-Najpierw cię zabiję!-Zawołał jeden z posągów tnąc znad głowy.
-A potem z twoich uszu zrobię sobie trofeum.-Dodał drugi posag atakując z naskoku.
-Bez przesady, żadna kobieta nie lubi mieć az tak namolnych adoratorów.- Powiedziała Kada wyskakując nagle do przodu, i wykonujac kilka szybkich cieć które "uśmierciły" jej "przeciwników"-Ciekawe ilu ich jeszcze bedzie.-Stwierdziła kada wzdychając i rozgladając sie po sali.
-Dlatego nie lubię kobiet.-Odezwał sie jeden posąg.
-Zawsze odwalą coś takiego.-powiedział nastepny.
-Chcesz byc na starcie miły, a one jednak swoje.-zaczęły nażekac posągi.
-Oj,Oj, ja myślałam ze on poprostu uwaza kobiety za gorsze, a on wyraxnie coś do nas ma.- pomyślała Kada słuchając tej całej gadki posągów.-Więc wszyscy na raz?-Stwierdziła Viera widząc gromadę posagów naokoło niej.
-Nadal jest jeden na jednego.-Zasmiały sie wszystkie posągi.
-Jesli wam to nie przeszkadza.-Powiedziała kobieta klepiąc skrzynkę.


-Hę? Miałem dziwny sen, śniło mi sie że spotkałem bunny girl, i wkońcu poszedłem po artefak...-Zaczoł Yasutsuna przecierając oczy gdy odzyskał przytomnosc, lecz gdy ujzał zrujnowaną sale pełną zniszczonych terakotowych zołniezy, i Kadę trzymającą zakrwawioną świnke morską przebraną za chińskiego generała, zrozumiał że to wszystko nie było snem.
-Na szczęście nie był piratem.-Powiedziała gdy pusciła świnkę morską i odwruciła sie do yasu.-A teraz ruszaj się nie chce spotkać się z świnką piratem.-powiedziała popedzając go, i ciagnąc w kierunku skarbca.
-To to!!! Nie jestem pewien że to to!!! Albo to!!!-Wołał podekscytoany Yasutsuna machając wszystkim co wpadnie mu w rece.
-A może to ten sztylet który znajduje sie na podwyższeniu?-Spytała Kada wskazując na przepiekny czarny sztylet.
-Tak, to musi byc na pewno to! Od teraz rozpoczyna się moja podróż by zostać najbogatrzym, i najbardziej porzadany mężczyzną na świecie, niczym Tsumibito!!!-Zawołał Yasutsuna chwytając za sztylet.




-Chej nie pij już tyle. Znowu będą przez ciebie same kłopoty.-powiedziała jedna Viera do drugiej ktora była już mocno zalana.
-I tak musimy czekać, więc co ma robić? Lepsze to niz gdyby wszczynała rozruby.-stwierdziła inna.
-WINA!!!-zawołała ta zalana podnosząc szklanke.
-Och, lepiej z tąd wyjdźmy, nie chce czegoś złapać od tych Viera.- Odezwał sie nagle jakiś mężczyzna który z towarzyszami miał na sobie długie szaty, a każdy z nich w reku miał długie laski, z czego mozna było wywnioskować iz są oni magami, przez jego słowa w całej sali czuc mozna było ogromne napięcie.
-Chę coś powiedział?-Spytała ta zalana Viera.-Co masz od nas złapać nerdzie?
-Pomyślmy skoro nie umiecie uzywać magi, to może zarazicie mnie głupotą, i byciem nieudacznikiem?-Spytał złosliwie.
-Ja nie umiem używać magi? Ja nie umiem?-Spytała zalana Viera podnosząc się i idąc w jego kierunku, a wszyscy poza owym magiem cofneli się.- To ci udowodnie.-Powiedziała.
-O nie zaczyna się.-powiedziała jedna z jej towarzyszek, ledwo to zrobiła zalana Viera zaczeła zbierać mane, matryca zaczeła pojawiać się naokoło jej rąk.(tutaj przechodzimy do ver chibi)...iiiii zaklęcie "eksplodowało jej w dłoniach osmalając Viera, przez co wszyscy magowie razem parskneli śmiechem.
-Dobra rozbawiłaś nas, przyznaję...-zaczął mag ale przerwał gdy zobaczył iz wiera stoi tuż przed nim, wtedy obleciał go zimny strach widząc jej spojżenie, lecz zdzziwił sie jej ręke ktora skierowana jest w jego stronę.-Hę?-spytał ze zdziwienia.
-Posmialiśmy sie, a śmiech to zdrowie.-powiedziała Viera z uśmiechem na twarzy, a gdy mag chciał podać jej reke by uniknać kłopotów, gdyż tak naprawde mocny był tylko w gebie, nagle kobieta przyłożyła mu w twarz tak że wszystko wyleciało tyłem.
-Nie uwazasz że teraz jest zabawniej?-Spytała uśmiechając się Viera, a jej towarzyszki zajęły się pozostałymi magami, którym nikt na sali nawet nie zamierzał pomóc, gdy Viera skończyły(nie zajeło im to dłuzej niz kilka sek), jedna podeszło do lady, i zwróciła się do barmana.
-Kiedy przybędzie tu Viera o imieniu Kada, przekaż jej że same wyruszyłyśmy, bo nie chce nam się już na nią czekać.
-O..Oczywiście, ale może zostawi pani chociaż imię?-spytał barman.
-Ona go nie potrzebuje.-Powiedziała Viera gdy jej towarzyszki podobnie jak i ona wzięły skrzynki podobne do tych jaką miała ze sobą Kada i wyszły z lokalu.

-Seth cóż za przyjemność znów cię widzieć - ucieszyła się Yuyan, gdy do sali tronowej wszedł wysoki mężczyzna o długich rozczochranych blond włosach, oraz czerwonych oczach, którymi parzył na świat spod maski zasłaniającej mu górną część twarzy. Miała ona złoto czarną barwę, podczas gdy strój wędrowca skryty był pod długim ciemno brązowym płaszczem. W reku trzymał długą stalową laskę na końcu której znajdował się wąż.
-Wciąż piękna i młoda - odparł Seth w stronę kobiety. Jego głos był spokojny, lecz daleko mu było do delikatności.
-Mógłbyś się czasem umówić na audiencję. Jestem w końcu cesarzową. - powiedziała Yuyan patrząc z góry na mężczyznę, aby po chwili uśmiechnąć sie lekko - lecz dla starych przyjaciół zawsze znajdzie się minutę, lub dwie. Chodźmy do mnie, gdzie powiesz mi w szczegółach o co chodzi - powiedziała podchodząc do mężczyzny i chwytając się pod ramię, po czym oboje ruszyli w stronę jej komnaty.




-Ha...haha...hahaha!!! - Yuyan nie mogla powstrzymać śmiechu, a łzy wręcz płynęły jej z oczu - Mówisz poważnie? - spytała po chwili wycierając łzy.
-Owszem - odparł Seth wciąż stojąc nie wzruszony.
-Nie spodziewałam się, że jesteś zainteresowany tymi sprawami, a ty przynosisz mi coś za co mogłabym obsypać cię złotem, bądź ściąć na miejscu - powiedziała całkiem poważnym tonem patrząc na mapę, na której leżał jakiś przedmiot. Był całkiem zniszczony i wyglądał jakby przeszedł naprawdę wiele ciężkich prób.
-Znalazłem takie 3. Wszystkie znajdowały się na północny wschód od kraju Gilgamesha, zbliżając się coraz bardziej do Cesarstwa Xia, lecz 4 znajdował się tutaj - mówiąc to wskazał na malutki kraj podpisany "Surgeon" znajdujący się na południowy wschód od Cesarstwa Xia, co wykluczało ułożenie przedmiotów w prostej linii.
-Surgeon? A co ta pustynna wieś ma wspólnego z tak wielkimi krajami jak Cesarstwo Xia, bądź Uruk?
-Starałem się znaleźć jakiegoś powiązania, ale niczego nie mogłem znaleźć. Kiedy znajdę więcej informacji dam znać - powiedział Seth ruszając w stronę wyjścia.
-Seth - zatrzymała go Yuyan - uważaj na siebie.
-Nie musisz mi mówić - odparł mężczyzna poprawiając płaszcz i wychodząc.

-NAPRAWDĘ?!!! - ucieszyła się piękna, wysoka dziewczyna o krótkich czarnych włosach - zostanę cesarzową cesarstwa Xia?!!!
-Ależ skąd!!!-odparł wstawiony z lekka Yasu - Od tej pory nazywać się będzie KRÓLESTWEM ANE!!! Od twojego imienia!
-A co ze mną, a co ze mną? - zaczęła dopytywać się inna prostytutka. Ta miała ciemną skórę, długie jasne włosy, oraz naprawdę spory biust.
-Ty? Ty będziesz 2 królową!!!
-hę?
-JAKOM POSIADACZ ARTEFAKTU SPRAWIE, ŻE WSZYSTKIE BĘDZIECIE KRÓLOWYMI, HAHAHAHAHA!!! - zaczął śmiać się blondyn ukazując swój sztylet wysoko w górze.
-Więc jaką moc posiada pana artefakt? - spytała kolejna.
-I jak się nazywa?- dodała inna.
-ooo... Mógłbym wam pokazać, ale jego moc jest tak potężna, że zabiłbym wszystkich tutaj zebranych tak jak zrobiłem to z połową armii Xia oraz 1, 2, 3 , 4 i 27 księciem... Taaaak... Jeśli naprawdę nalegacie to może pokaże wam kiedy pogoda będzie bardziej sprzyjać... - zaczął próbować wywinąć się Yasu, lecz gdy zauważył, że dziewczyny nie są tak głupie jak on zawołał - WINO DLA WSZYSTKICH DZIEWCZYN W MOIM POBLIŻU!!! - zatrzymując w ten sposób kobiety, aby móc wciąż się upijać i wygadywać swoje bzdury - DAJ MI NAJPOPULARNIEJSZĄ DZIEWCZYNĘ!!! - zawołał w końcu Yasu gdy był już na skraju wytrzymałości, aby po chwili odwrócić się i zobaczyć znajomą twarz maszkarona - eeee... czy my się znamy? - spytał na co "kobieta" zarumieniła się delikatnie - OJ... Oj... NIE RUMIEŃ SIĘ TAK!!! JA CIE NIE PODRYWAM!!! - pomyślał Yasu chcąc brać nogi za pas, lecz babochłop już wziął go za sznur i powlókł do wyra.



-Guaa... - część duszy yasu znów opuściła ciało, gdy jego chibi ver. leżała w porozdzieranych przez dziwną istotę która go zgwałciła.



-Zawsze jest nadzieja następnym razem... - mruknął Yasu sięgając po sztylet, aby spróbować jakoś poznać,jego nazwę, lecz artefaktu nie było - hę? - po zdziwionej twarzy zaczynał spływać pot, gdyż zaczynał sobie wyobrażać co zrobi z nim Kada gdy dowie się, że stracił tak cenny przedmiot, dzięki któremu mógł zarobić pieniądze na wyprawie, bądź poprzez sprzedaż go.
-Wyruszamy? - spytała Kada wchodząc do pokoju.
-Ja... muszę ci coś powiedzieć - odparł yasu przerażonym tonem odwracając powoli głowę, a w jego oczach widać było "tylko wysłuchaj mnie do końca"
-Słucham
-No bo... tego... Jakby to... - starał się opóźnić nieuniknione Yasu
-Wyduś to nie mamy całego dnia.
-To zabawna historia: ktoś mi dmuchnął sztylet! - walnął Yasu z wielkim uśmiechem na twarzy tak jakby to naprawdę było przezabawne zdarzenie, z którego będą się śśśśśśmiaaaaaać i to już teraz.
-Jaja sobie robisz? - spytała Kada patrząc na niego wzrokiem mordercy po dłuższej chwili, w której 2 chibi ludziki na siebie patrzyły w milczeniu.
-emmm... - Yasu zaczął drapać się w głowę zastanawiając się co ma odpowiedzieć
-I co cie w tym tak rozbawiło? - spytała, a cała podróż zaczynała wytrącać ją z równowagi coraz bardziej.
-Jak przekazujesz złe wiadomości na wesoło to jest lepiej prawda? - spytał yasu, lecz gdy zobaczył minę Kady dodał tylko - prawda? - mniej pewnym tonem.
-Gdzie wczoraj byłeś... - spytała bunny girl
-Polowałem na laski
-W burdelu - powiedziała Kada nie wiadomo, czy chcąc poprawić yasu, czy zdołować go, że wciąż nie ma dziewczyny, czy odnotowując miejsce, w którym był - miałeś go tam jeszcze?
-Pewnie! Pokazywałem mojej no...
-Załóżmy, że miałeś sztylet, bo w to, że masz dziewczynę nigdy nie uwierzę. Gdzie  potem poszedłeś?
-eee... - Yasu zaczął się zastanawiać czy może powiedzieć, że pieniądze, które powinien zbierać, aby oddać dług wydał na spędzenie nocy z jakimś maszkaronem.
-Słucham...
-Spędziłem noc z najpopularniejszą z dziewczyn!
-Dobrze przynajmniej, że pieniądze oszczędzasz...
-Hę?
-Nieważne. Ruszaj się. Liczy się każda sekunda. Zapewne zwinęli ci go w tym burdelu, bo za bardzo się nim chwaliłeś.




-WRACAJ TUTAJ!!! - wrzasnął Yasu goniąc za złodziejem, którym jak się okazało była jedna z prostytutek.
-火焰 (dla nieznających kanji czyt. Huǒyàn, lub Huouyaan) - krzyknęła dziewczyna, a na czarnym sztylecie pojawiła się czerwona matryca, po czym ostrze stanęło w płomieniach - POSMAKUJ TEGO MÓJ CESARZU! - zaśmiała się dziewczyna wylewając jakiś ciemny płyn z niewielkiego bukłaka który miała przy sobie, po czym podpalając go tak ze powstała niewielka ściana ognia.
-Cholera... Ropa... - zaklął Yasu zatrzymując się - ALE WIEDZIAŁEM< ŻE MÓJ ARTEFAKT JEST NAJLEPSZY!!! - wrzasnął, po czym ponownie ruszył w pościg.



-Oddawaj artefakt - wydyszał Yasu wystawiając rękę w kierunku dziewczyny, którą w końcu udało mu się przyprzeć do muru, tak, że nie miała gdzie uciec.
-Heh... To ja mam tutaj artefakt, który zdobył cesarstwo Xia! - krzyknęła dziewczyna ruszając do przodu z płonącym sztyletem.
-Gha... - Blondyn usunął się w ostatniej chwili tak, że sztylet, prawie podpalił mu ubrania - Czyli to ty jesteś najgłupszą z grona? - spytał Yasu wskakując na beczkę, aby zyskać chwilową przewagę i móc się zastanowić.
-Ten artefakt jest jakiś trefny... - warknęła dziewczyna, która nie mogła trafić Yasutsuny - po czym ruszyła do przodu pchnąć z jak największą prędkością na jaką było ją stać.
-Fuuu... - niewiele brakowało a bym go stracił... - odetchnął Yasu przygniatając dziewczynę do ściany, po tym jak uchylił się przed jej ciosem i chwycił ją od tyłu, aby unieruchomić ją przyciskając całe jej ciało do ściany - ale tyłeczek masz cudowny... - powiedział rozmarzony, gdyż jego ręka powędrowała tam gdzie nie powinna, gdyż Kada właśnie stanęła za nim.




-Nie martw się... Już nigdy go nie zgubię... Nigdy... Nigdy przenigdy!!!- mówił Yasu idąc z Kadą, aby zdać sobie sprawę, że nie czuje żadnego obciążenia przy pasie - eee... Czy możemy zawrócić, bo zdaje mi się, że zapomniałem czegoś z miasta...

-Hej, czy Maraienkan, nie powinno być świetnie prosperującym miastem?-Spytał Yasu idąc z Kadą przez zniszzone miasto, po którego mieszkańcach już na pierwszy rzut oka widać było iż nie mają grosza przy duszy, oraz większość z nich od dawna nic nie jadła.
-Pewnie coś się stało, ale żeby tak szybko wyniszczyć całe miasto?-zdziwiła się Viera.
-Gdybym tu był to...-Zaczął Yasu, lecz przerwał mu jakiś mężczyzna przepychając go ramieniem, gdy przechodził.- Hej, uważaj! Jestem właścicielem wszechpotężnego artefaktu! Zdobyłem nim całe cesarstwo Xia, a niedługo zdobędę ich więcej!!!-Zaczął się przechwalać.
-Artefaktu mówisz?-Spytał mężczyzna odwracając się do niego, miał on jasną karnację, krótkie czarne kręcone włosy, i oczy tej samej barwy, a na sobie błękitny pancerz.
-Tak a co?-Spytał Yasu już wyobrażając sobie jak mężczyzna pada mu do stup i zaczyna przepraszać "Właściciela wszechpotężnego artefaktu".
-Aresztować go!!!-Wrzasnął mężczyzna, a jego towarzysze otoczyli Yasutsunę przystawiając mu ostrza włóczni do szyj z każdej strony.- Idziesz z nami!-Rozkazał mężczyzna.
-Hej, lepiej to przemyśl, mój artefakt...-zaczął Yasu.
-Jeden podejrzany ruch i na miejscu cię zabijemy.-Powiedział mężczyzna.
-Ja mam znajomości.
-A jakie?-Spytał z ciekawości rucerz.
-yyyy. Viera! tak, Viera, ona stoi tuz obok i zaraz was załatwi.
lecz gdy wszyscy spojrzeli w bok ujrzeli tylko jak wiatr uniósł trochę piasku. Yasu i reszta postali tak jeszcze przez chwilę(Rycerze nie wiedząc co powiedzieć a yasu coraz bardziej spocony).
-Ona... świetnie się maskuje... tak świetnie się maskuję...-zaczął wyjaśniać czemu jej tam nie ma myśląc sobie "jak mogłaś jesteś taka okrutna!!!"


-Nie wierze naprawdę trafiłem do kryminału.-narzekał yasu na swa niedole siedząc w celi, gdy ujrzał przed sobą Kadę.
-Idziemy.-Powiedziała krotko, dy strażnik otworzył drzwi, by Yasu mógł wyjść.

-Mam nadzieję że nauczyło cie to czegoś.
-Że wszyscy chcą mojego artefaktu?
-nie.
-Że jeden to za mało żeby wystraszyć oddział żołnierzy.
-myśl dalej.
-Trzeba mieć lepsze znajomości niż jedna Viera żeby nie trzeba ich udowadniać.
-Myślenie chyba cię boli co?
-Jak robi się gorąco to dajesz nogę?-Stwierdził Yasu nie wiedząc co ma powiedzieć, za co dostał lekko w głowę.- AU, to nie wiem.
-Byłam dowiedzieć się co spowodowało tą sytuację, i to ja cie wyciągnęłam.-zauważyła kobieta.
-A co musiałaś zrobić?-Stwierdził Yasu tonem który wyraźnie wskazywał na to iż zakłada scenki 18+, by po chwili sam zaczął walić głową w budynek koło którego zaczęli przechodzić.
-Co ci jest?
-Jak mogłem do tego dopuścić? jak mogłem na to pozwolić?-Zaczął pytać rozgoryczony yasu.
-W końcu zaczynasz myśleć.-Stwierdziła Kada mając nadzieję że yasu wie o co jej chodziło.
-Jak mogłem pozwolić byś sprzedała mu swoje ciało by mnie wydostać, TO JA MIAŁEM BYĆ PIERWSZYM KTÓRY POŁOŻY NA TOBIE ŁAPY!!!-Zawołał zalany łzami yasutsuna.
-Do niczego takiego nie doszło.
-Wiec czego miałem się nauczyć?-spytał szlochając yasu.- I jak mnie wyciągnęłaś.
-Żebyś nie chwalił się każdemu artefaktem, i przez twoją głupotę musimy pomoc żołnierzom Imperium Artheras rozwiązać ich problem w tym mieście, bo szajka bandytów która się tutaj zagnieździła podobno używa artefaktów. Niepokoi mnie tylko fakt że cześć miasta potępia, a cześć popiera tych renegatów.-Stwierdziła Kada idąc z Yasu.



-Chyba nie masz się o co martwić.-powiedziała kobieta o długich srebrnych włosach z tył upiętych w kuc, sięgający aż do kolan, jej oczy były krwisto czerwone, a karnacja wyjątkowo jasno blada, miała na sobie długi czarny skórzany płaszcz, z całą pewnością była to ta sama kobieta która w roku 278 obserwowała upadek Zamku Shimetsu, i choć pomimo upływu 10 lat nie było u niej widać ani jednej oznaki starzenia się lub jakiej kol wiek zmiany. Słowa jej wypowiedziane były w kierunku młodego mężczyzny o długich srebrnych włosach i czarnych oczach, który miał na sobie czarne spodnie, biała koszulę, oraz czarny płaszcz.

-Przypomnij mi czemu siedzimy tu już 3 godziny?-Spytał ziewając Yasu gdy siedział z Kadą na ulicy pod murami sporej wielkości posiadłości.
-Czekamy na atak rabusi. Napadają na coraz bogatszych obywateli miasta, więc zgodnie z szacownym dobytkiem ludzi z tego miasta, ten dom będzie ich następnym celem.-Przypomniała Kada.
-Ale skoro czekamy już 3 godzimy od zmroku, widać przestraszyli się i nie mają zamiaru przyjść.-Stwierdził Yasu wyraźnie poirytowany tym iż musi spędzić noc czekając na jakąś bandę rzezimieszków która prawdopodobnie nawet się nie zjawi, lub może zaatakować gdzie indziej, a on nie może się przespać.- NO DALEJ CHODŹCIE TU JUŻ!!! NIE CHCECIE OBROBIĆ TEGO DOMU? TAKI ŁADNY, I BOGATY DOM, AŻ SIĘ PROSI CO?!!! NIE KAŻCIE CZEKAĆ!!!-Zaczął drzeć się Yasu wychodząc na środek ulicy i machając sztyletem, co spowodowało iż ludzie którzy spędzali noc na ulicy, gdyż nie mieli domu patrzeli na niego jak na wariata kręcąc głowami, lub po prostu udawali iż nic nie widzą.
-Chłopcze widzę iż cierpienie spowodowane stanem tego miasta wyryło wyjątkowo głębokie rany na twym sercu, oraz odbiło się na twej psychice. Jeszcze nigdy nie widziałem nikogo w takim stanie.-Powiedział jakiś zakapturzony mężczyzna podchodząc do niego i łapiąc go za rękę.- Weź to, to wszystko co mam, mam nadzieje że niedługo stan twojej psychiki się polepszy.-Powiedział wsadzając coś chłopakowi do reki, po czym zniknął za rogiem. Gdy Yasu spojrzał co podarował mu mężczyzna ujrzał kawałek starego chleba.
-HEJ ALE JA NIE!!!-zawołał młodzieniec idąc za róg, ale mężczyzny już nie zobaczył.
-Chyba ktoś uznał że zwariowałeś psychicznie i się nad tobą zlitował.-zaśmiała się Kada podchodząc do niego i widząc chleb w reku Yasu.-A teraz wracajmy czekać na bandytów.


-Kapitan kazał przekazać żebyście wracali do hotelu, bo bandyci dziś już się nie pokażą.-Powiedział strażnik przybiegając z rozkazami od dowódcy jakieś 3 godziny później.
-Miałem rację, stracona noc.-Powiedział Yasu kierując sie do hotelu i ziewając przy tym.
-Tylko jeden Artheriański pies? Nie doceniają nas, czy może tylko ten odważył się przyjść?-Odezwał się jakiś głos a chwile później strzała trafiła w posłańca zabijając go na miejscu.
-Nigdy się nie uczą, nawet setka takich to dla nas za mało!-zawołał jakiś inny głos który był o wiele młodszy d poprzedniego.
-Koniec gadania bierzemy wszystko co możemy.-Powiedziała jakaś kobieta o średniej długości czarnych włosach z czerwonymi pasemkami z przodu zaczesanymi na jedno oko, a z tył upiętymi w kuc, na twarzy posiadała dużą bliznę przechodzącą pomiędzy jej czarnymi oczyma, usta miała pomalowane na czarno, a odziana była w poszarpane czarne spodnie, białą koszulę z poszarpanymi rękawami, oraz wysokie czerwone buty. Przy jej pasie spoczywała katana która zdecydowanie nie pasowała do kobiety, gdyż w porównaniu do jej przechodzonego i biednego ubioru wyglądała na piękną i drogą broń. Jej towarzysze również odziani byli na podobnym poziomie "ekonomicznym", od razu widać było iz grupa ta wywodzi się ze slamsów, lecz by tak długo stwarzać takie problemy armii musi mieć naprawdę dużą silę.
-Chyba jednak opłacało się czekać.-Stwierdziła Kada podnosząc się.-jak dobrze pójdzie opuścimy miasto jeszcze przed południem co myślisz?-Spytała Yasutsunę podchodząc do niego nie spuszczając oczy z bandytów.
-Zdążymy zrobić to przed świtem. Sam mógłbym się nimi zająć.-Stwierdził chwaląc się Yasu.
-Nie chwal się gówniarzu!-zawołał jakiś dzieciak którego wiek można by oszacować na około 6 lat, po czym rzucił kilkoma nożami w Yasutsune. Miał on krótkie roztrzepane jasnoblond włosy, podkrążone, zielone oczy które wyrażały czyste szaleństwo i chęć mordu, oraz wyjątkowo jasną karnację, jego ubraniem było kilka podartych szmat nałożonych tak by chronić przed zimnem, oraz bandaże, butów nie posiadał.
-Chyba jednak jest ktoś kto postanowił sie nam przeciwstawić Kokoro.-Powiedział wysoki chudy mężczyzna o zabandażowanej twarzy. Miał ciemna karnację, długie brązowe włosy, czerwone przekrwione oczy, oraz masę blizn na każdym kawałku centymetrze ciała który był odsłonięty. A na plecach znajdowały się dwa miecze.
-Nie martwcie się to nie zajmie długo to tylko rozwrzeszczany bachor. Viera moze sprawic problem.-Powiedziała kobieta, ruszajac do przodu a jej towarzysze za nią.
-Biorę las...-zaczął Yasu lecz jeden z mieczy wysokiego bandyty prawie ściął mu głowę.
-Zabawmy się trochę młody.-Zawołał facet wyjmując drugi miecz. Podczas gdy jeden z mieczy Kady zbił się z kataną Kokoro.
-Hej gówniarzu nie zapominaj o mnie!!!-zawołał dzieciak zrzucając nożem gdy yasu zrobił kolejny unik przed cieciem miecza mężczyzny.
-Nie jesteś taki zły!- zaśmiał się mężczyzna robiąc unik przed atakami yasutsuny.-Ale twój styl nie zda się na wiele gdy walczysz przeciw nam!- zawołał gdy jeden z nożny wbił się w lewą rękę Yasutsuny.
-KURWA!!! Celowałem w tyłek!-zawołał dzieciak.